پارٹ 3 میاں محمد بخش دی سفرالعشق جیہڑی سیف الملوک دے ناں نال مشہور اے۔

حضرت غوث الاعظمؒ دی مدح

1

واہ وا میراں شاہ شہاں دا ،سیّد دوہیں جہانی

غؤث الاعظم پِیر پِیراں دا، ہے محبُوب ربّانی

2

نانک دادک ولوّں اُچّا ،سُچّا حسبوں نسبوں

نبیاں نالوں گھٹ نہ رہیا ،ہرصفتوں ہر وسبوں

3

نبیاں نُوں ربّ ولّوں آندے، وحی سلام سُنیہے

وحی نہ محرم میراں تائیں، دَسّےبھیت اجیہے

4

نام نڑنویں اُس نوں بخشے، حُکم ایہو فرمایا

اعظم اِسم تُساڈا نانواں ،جس پڑھیا پھل پایا

5

آل نبی اؤلاد علی دِی ،سِیرت شکل اِیہناں دِی

نام لیاں لکھ پاپ نہ رہندے ،میل اندر دِی جاندِی

6

سے برساں دے موئے جوائے، سُکے نیر وگائے

کھُتھے رُوح فرشتے ہتّھوں ، لِکھے لیکھ مٹائے

7

غؤثاں قُطباں دے سِرمِیراں ،قدم مُبارک دھریا

جو دربار اِیہناں دے آیا، خالی بھانڈا بھریا

8

نبیاں تے جد اؤکڑ آئی ،رُوح میراں دا پُہتا

مُشکل حل کرائی ہر دی، قُرب شاہاں دا بُہتا

9

اُس محبُوب الٰہی جیسا ،جگ پر سخی نہ کوئی

مُشت نمونہ سُن خرواروں، ہکدن کیسی ہوئی

10

ڈیگر ویلے ہکس مُریدے ،کیتی عرض ضرُوروں

یا حضرت اج کوئی سخاوت، ڈِٹھّی نئیں حضُوروں

11

باطن اندر کیتی سائیاں ،سانُوں نظر نہ آئی

یا کوئی ہور اسرار اجیہا ،جس دیہاڑ لنگھائی

12

حضرت نے فرمایا شخصا، جے لکھ باطن کیتی

لیکن تُساں نہ ڈِٹھّی کوئی، جو بیتی سو بیتی

13

ظاہر بھی کُجھ دسّاں تینُوں ،پلک نہ جاندا خالی

ایہو جیہی ہمیش سخاوت ،کھڑدے روز سوالی

14

ست وِیہاں کوئی عاصی مُجرم، چُن چُن بُرے لیاؤ

نظر اساڈِی اگّے رکّھو، ساعت ڈِھّل نہ لاؤ

15

خدمت گاراں پکڑ لیاندے، اوگنہار نکارے

میراں نظر کرم دی کیتی ،غوث بنائے سارے

16

ہک کوئی ولی اللہ دا ہویا، رد کسے تقصیروں

چور اُچکاّ تے مُنہ کالا، ربّ بنایا پیروں

17

جِت ول جاوے نکِےّ وڈّے ،لوگ سبھو دُرکارن

ایہہ مردُود اِلٰہی سندا، آیا ہے کِس کارن؟

18

منگیا خیر نہ پیندا کِدھروں، نہ مِلدا گھُٹ پانی

بھُکھّا تے ترہایا وتدا ،پکڑی چال نِمانی

19

ترے سے سٹھ ولی دے قدمیں، لگا واروواری

اوہ تقصیر معاف نہ ہوئی ،دِن دِن ودھ قہاری

20

صاف جواب ولیّاں دِتّا ،تُوں مردُود جنابی

جے کوئی کرے شفاعت تیری، اُس دے باب خرابی

21

اوڑک ہکس ولی نے کہیا ،جا بغداد سُہاوے

اوہ میراں محبُوب خُدا دا، مت تینُوں بخشاوے

22

مُنہ کالا کر گیا نمانا ،حضرت دی درگاہے

حق اوہدے وچ رحمت منگی، میراں شاہنشاہے

23

ہویا حُکم جنابوں میراں ،نہ کر اس دی یاری

جو اُپرالا اِس دا کرسی ،اُس دے باب خواری

24

اِس گلّوں محبُوب الٰہی ،رُس ہویا مُڑ راہی

جاں ہِک قدم اٹھایوس اونویں ،ہویا حُکم الٰہی

25

ایہہ مردُود زیانی بخشاں، ہور ہزار اجیہا

رُس نہیں محبُوب پیارے ،منیم تیرا کہیا

26

دُوجا قدم اٹھایا حضرت، پھیر کہیا ربّ والی

دو ہزار اجیہا بخشاں، نالے ایہہ سوالی

27

تریجا قدم مُبارک چایا ،آیا حُکم حضُوروں

ترے ہزار اتے ہِک ایہہ بھی ،واصل کرساں نُوروں

28

تیرا کہیا کدے نہ موڑاں، اے محبُوب یگانے

اوہ سارے جد قُطب بنائے، پِیر پڑھے شُکرانے

29

ایسی عِزت خاطر تیری، ربّ دے خاص عزیزا

آس تُساڈی رکھّاں میں بھی، اوگنہار نچیزا

30

سیوا دار تساڈا حضرت ،کوئی نہ رہیا خالی

سخی دوار تساڈے اُتّے، میں کنگال سوالی

31

لَکھّاں خیر تُساڈے لیندے ،بِن منگے بِن لوڑے

دِین دوان سبّھو ہتھ تیرے، کوئی نہ ٹھاکے ہوڑے

32

میں پاپی شرمندہ جھُوٹھا، بَھریا نال گُناہاں

ہِکّو آس تُساڈے در دِی ،نہ کوئی ہور پناہاں

33

میں انّھا تے تِلکن رستہ، کیونکر رہے سنبھالا

دھکّے دیون والے بہُتے، تُوں ہتھ پکڑن والا

34

تُوں پکڑیں تاں کوئی نہ دھکے، پہنچ شتابی کر کے

گُھمّن گھیر اندر انتارُو، لگھ نہ سکّاں ترکے

35

تِلک تِلک کے مُنہ سِر بھریا، گندی گلی گیاہاں

تکدا لوک تماشے حضرت ،میں بے حال پیاہاں

36

پاک نہیں ہتھ پکڑ اُٹھاندے، بھریوس نال پلیتی

یا میراں کے حال بندے دا، جے تُدھ سارنہ لیتی

37

چوراں نُوں تُوں قُطب بنایا، میں بھی چور اُچکّا

جِس درجانواں دھکّے کھانواں، ہِک تیرا درتکاّ

38

سُن فریاد پیراں دے پیرا ،دھکّا دئیں نہ میں نُوں

بے کساں دا والی تو ہیں، شرم دِتّی ربّ تیں نُوں

39

آپ مُہاری پِچھّے پئیاّں، سٹ نہ جائیں مردا

عرض کرن دے لائق شاہا، سُخن نہ میں تھیں سردا

40

عرض کراں شرمِندہ تھِیواں ،کے میں کراں کُکارا

مُنہ میرا کد عرضاں لائق، ناقص عقل بیچارہ

41

مت کوئی سُخن ان بھانا نکِلے، عاجز مُفت مریواں

رکّھو قدم میرے سر حضرت، سدا سُکھالا تھیواں

42

بچیاں دا سر صدقہ میں ول ،نظر کرم دی پاؤ

شاہ مُقیم مُحمّد پچھّے ،پاک جمال دِکھاؤ

43

میں بے جانا او گنہارا، لائق نہیں جمالاں

تینُوں سبھ تؤفیقاں حضرت، نیک کرو بدحالاں

حضرت شاہ مُقیم حجروی دِی مدح

1

حضرت مِیراں شاہ مُقیما، تیرا شان زِیادہ

سوہنا سخی جِدھے گھر جایا ،علی امیر شہزادہ

2

نُوری ملک کریندے چُوری، حُوراں منگل گایا

بالا پِیر لکھّاں دا داتا ،دھن مائی جِس جایا

3

عالم تے رُشنائی ہوئی ،چڑھیا چن نُورانی

حسنی سیّد پیدا ہویا ،صُورت یُوسف ثانی

4

حُجرے اندر گھُریاں بھیراں، دِینی ڈنکے مارن

لعل بہاول شیر قلندر، دم دم نال پُکارن

5

طوطے مینا خُمرے بولن ،دھن مُقیم مُحمّد

گودِی وِچ کِھڈاوے جِس نُوں، نبی کریم مُحمّد صلى الله عليه وسلم

6

جِس نُوں ویکھ سوا لکھ ہویا، عارف اہل وِلایت

کِس نُوں طاقت آکھ سُناوے ،اِسدے قُرب نہایت

7

آل نبیؐ اولاد علیؑ دِی، واہ سیّد گیلانی

دستگیر جِنہاں دا دادا ،کؤن تِنہاں دا ثانی

8

کُتّےجو درگاہ اوہدی دے ،شیراں اُپّر بھارے

پِیراں دے سر پَیر مُحمّد، واہ وا پیر ہمارے

9

پِیراں دے درباروں پاوے ،دائم خلق مُراداں

مینُوں بھی کُجھ شؤق الٰہی، بخشو سُن فریاداں

10

دمڑی والا لعل تُساڈا ،جِس دِی ہے منظُوری

پاک جناب اِنہاں دی اندر، مینُوں کرو حضوری

مرشد ھادی حضرت پیرا شاہ غازیؒ دی مدح

1

بِسمِ اللہ بِسمِ اللہ اگّوں ،مدح مُبارک آئی

ہادی مُرشد دِی جِس دُولے، چارے کوُٹ نوائی

2

مُسلم ہندُو کوئی نہ نابر، سیوے سبھ لوکائی

داتا سخی محُمدّبخشا ،دِن دِن دیگ سوائی

3

عاجز نِردھن اُس دے در تے، لکھ نعامت کھاندے

ہِک دمڑی دا تُحفہ لے کے ،دیندا دان لکّھاں دے

4

شاہ سُلطان اوہناں دے بوہے، عاجز بن وِکھاندے

عاجز اُس دے شاہ سدا ون، اُس دا مان رکھا ندے

5

اُس در دے سگ عاری کولوں ،شیر ببرّ بھؤ کر دا

اگّے چڑھے نہ چِڑی اوہدی دے، باز شکاری ڈر دا

6

بادشہاں دا پِیر کہاوے ،پِیراں شاہ کر جاتا

پِیراں شاہ قلندر غازی، نِت سوا لکھ داتا

7

سیک لگے جد سیوک تائیں، ترُت سُنے فریاداں

پہُنچے کر تاکید محُمدّ ، پان مُرید مُراداں

8

زِندہ پِیر کرامت ظاہر، فیض ہمیشہ جاری

باغِ نبی دا گُل عجائب، کھِڑیا سدا بہاری

9

جُمل جہان دُھمّی خوشبوئی ،جھُلّی واؤ کرم دی

واہ سُہیل کرے یلغاراں، قیمت پیندی چم دی

10

ساوی جھنگی جوبن رنگی، جلوہ حسن کمالوں

شاخاں مستاں سر لٹکائے ،دم دم جھُولن حالوں

11

طوطے مینا خُمرے بولن ،کوئل مور لٹورے

دھن پِیرا دھن پِیرا جِس نے، رِزق اساڈے ٹورے

12

بُلبُل بھؤر گُلاّں دِی باسوں، پِھر دے مست دِیوانے

ہُد ہُد کرن سجُود عِبادت،سِر پر تاج شہانے

13

کُکّڑ اُٹھ صباحِیں دیندے ،ٹھپ تیمم بانگاں

بُوزے تے کلچٹیاں سوزوں، کر دے کُوکاں چاہنگاں

14

اٹھویں روز ہووے نِت میلہ، لوگ زِیارت آون

شاہ مرداں تے مست قلندر، بھیراں گج سُناون

15

پِیر میرے دِی دُھم چؤفیرے ،آون ولی سلامی

چُمّن خاک کریندے خِدمت، دعویٰ رکھ غلُامی

16

جنّت شان مکان منُوّر، رُوپ ڈُلہے ہر پاسے

در اُس دے نِت نویں سوالی، پاون آس نِراسے

17

اؤتریاں نُوں پُتّر دیندا، وِچھڑے یار مِلاوے

در اُس دے دِی خاک ملّن تِھیں، کوڑھ فرنگ اُٹھ جاوے

18

رُڑھے جہاز لگاوے بنّے ،ہر مُشکل حل کر دا

لڑ لگّے دا شرم تُسانُوں، پاک شِہیدا مردا !

19

جِس پر تیرا سایہ پِیرا ، اؤگن دے گُن اُس دے

جانی دُشمن دوست بن دے ،جو دوکھی سو مُسدے

20

رحمت نظر تُساڈی جیکر، میں پر ہووے سائیاں

بخشنہارا بھی تد راضی، کجوّ عیب خطایاں

21

تُوں ہیں بخشنہارا میرا ،نِت ستاری کردا

ظاہر باطن معلم تینُوں، تک بُرائیاں جردا

22

میں نکِاری اؤ گنہاری، پُر تقصِیر بے چاری

مان تران تُساڈا حضرت ،شرم شہاں نُوں ساری

23

جو چاہیں سو لِکھّیں سائیاں! مالک لوح قلم دا

میں مسکِین حوالے تیرے ،تُوں ضامن ہر کم دا

24

ہِک پل مُشکل باجھ تُساڈے ،سائے پشت پناہوں

میں عاجز نُوں نام اللہ دے، ردّیں نہ درگاہوں

25

سدا مُحمّدبخش نِمانا، ہِلیا کرم فضل دا

تکیہ پرنا محض تُساڈا، نہ کُجھ رَلا عمل دا

26

کے مجال میری جے آکھاں، انج کرو گل میری

گل میری ہتھ تیرے سائیاں! سا ہم پیا نت تیری

27

نہاں عزیز مصاحبی لائق، در تیرے سگ سُتا

کُتّیاں دا بھی نفر نکارا، نفراں پچھے کُتّا

28

جِس سر ہے دستار تُساڈی، میں بھی اُس دے درتے

خیر خیرایت بیٹھا کھاواں، جے کجھ چھاندا ورتے